Laatste deel van onze reis met huwelijksaanzoek!!

Na Magnetic Island zijn we doorgereden richting Mission Beach. Aangezien het nog ver rijden was naar Mission Beach en het al laat in de middag was, hebben we overnacht in Cardwell. Cardwell is een klein dorpje waar niet veel te beleven is. De volgende dag zijn we doorgereden naar Mission Beach, waar we gaan skydiven! Aangekomen in Mission Beach hebben we een mooie camping gevonden aan het strand. Gelukkig had deze camping een zwembad! Met 32 graden en een hoge luchtvochtigheid onmisbaar. Op de camping hebben we tafeltennis gespeeld, gewandeld aan het strand en eten gekookt (lekkere pasta met pesto). Mission Beach is een klein sfeervol plaatsje, gelegen in een prachtige tropische omgeving. In de avond hebben we nog wat tafeltennis gespeeld en zijn we vroeg gaan slapen. Beide voelden we de spanning om uit een vliegtuig te springen. De volgende ochtend moesten we ons om 6:30 melden bij Skydive Australië. Dit bedrijf lag op een paar minuten lopen van de camping. Hier moesten we het nodige papierwerk invullen. Iedereen werd gekoppeld aan een skydive instructeur, welke om 7:30 uitleg gaf over de skydive, het ‘skydive pak’ werd aangemeten en de eerste beelden werden gefilmd voor het filmpje achteraf. Daarna gingen we met de bus naar het vliegveld. Het was merkbaar stil in de bus, iedereen (zo’n 8 man) zat vol spanningen. Op het vliegveld stond het kleine vliegtuigje al klaar. Er werden wat filmpjes gemaakt en al heel snel zat iedereen in het vliegtuig, waarna het opsteeg. In de lucht konden we genieten van het uitzicht. Er waren slechts een paar mini wolkjes en verder een helder blauwe lucht, perfect weer voor een skydive volgens de instructeurs. De blauwe zee, de lange stranden, de bergen en de eilanden in de zee maakte het uitzicht vanuit de lucht compleet.
Na een korte vlucht van zo’n 10 minuten begon de skydive. Joris sprong als tweede uit het vliegtuig, Glenda als laatste. Wat een adrenaline wanneer je uit het vliegtuig springt! Vanaf 15.000 feet (ongeveer 4500 meter) hoogte sprongen we uit het vliegtuig en duurde de vrije val zo’n 60 seconden, waarna de parachute werd geopend en we rustig naar beneden dwaalde. Het uitzicht was wederom geweldig! Het was erg ontspannen om in de lucht te hangen. De vrije val is bijna onwerkelijk, enorm gaaf.
Wat Glenda niet wist was dat er op het strand een grote banner met de tekst ‘Will you marry me’ lag. Vanuit grote hoogte zag je slechts een klein blauw vlekje. Naarmate we verder daalden, werd de tekst steeds duidelijker. Joris was bewust door de instructeurs als een van de eerste gesprongen en Glenda als laatste. Joris was geland op het strand en kon zich voorbereiden. De ring pakken en even tot adem komen. Door de skydive zat je vol adrenaline, wat zorgde voor een overschot aan energie en trillende handen, wachtend tot Glenda zou ‘landen’. Glenda hing nog in de lucht en wist van niks. De instructeur zei tegen Glenda: “Kijk eens, iemand heeft iets op het strand gelegd”. Glenda las de tekst en zei: “Dat zal vast niet voor mij zijn”. Dichterbij de grond zat Joris op zijn knieën en begon ze door te hebben dat het toch voor haar was. Met de tekst “Wil je met mij trouwen?”, vroeg Joris Glenda ten huwelijk en Glenda zei “Ja!”.
Bijkomend van de skydive en het aanzoek zijn we samen gaan ontbijten. Daar kregen we een glas champagne om het te vieren. Het drong nog niet helemaal tot Glenda door, maar na een tijdje kwam het besef toch echt. Wij gaan trouwen!! De rest van de dag hebben we het er steeds over gehad. We zijn aan het einde van de ochtend de Waterfall route rond Cairns gaan rijden in de richting van Port Douglas. Onderweg kwamen we prachtige watervallen tegen en een indrukwekkend berglandschap. In de avond hebben we overnacht in Port Douglas. Dit is een toeristisch plaatsje met veel resorts, hotels en restaurants. Daar zijn we onze verloving gaan vieren door uitgebreid uit eten te gaan. De volgende ochtend werden we door de warmte de camper uitgebrand. Hoe noordelijker je komt in Australië hoe warmer het klimaat is. In het gebied waar we nu zaten werd ook steeds meer gewaarschuwd voor krokodillen. We mochten niet in rivieren en in de zee zwemmen. Op zondagochtend zijn we doorgereden naar Cape Tribulation, wat in het Daintree National Park ligt. Het Daintree National Park is een tropisch regenwoud van ongeveer 1,25 miljoen jaar oud. Dit is het oudste regenwoud ter wereld. Over smalle wegen, door het regenwoud en langs de vele palmbomen werden we door het park geleid. De weg naar Cape Tribulation alleen is al onvergetelijk mooi! Hier hebben we wat wandelingen gemaakt en zijn we gaan lunchen bij een lokaal restaurantje. Hier hebben we een kangoeroe- en buffaloburger gegeten. Na de wandelingen en het aanzicht in het geweldig mooie tropisch regenwoud, zijn we zuidelijker gereden naar Cains.
In Cairns hebben we een camping gevonden welke een 4,6 van de 5 scoorde. Deze camping was niet duur, maar wel enorm luxe en netjes. Er waren meerdere zwembaden en warme bubbelbaden aanwezig, een kinderpark, mini golf, tennis, badmintonveld etc. Hier hebben we twee nachten geslapen. Na de eerste nacht hebben we vooral rust gehouden en gerelaxt. We zijn naar een waterpark gegaan, maar omdat deze niet zo bijzonder was hebben we besloten terug naar de camping te gaan. De volgende dag hebben we de koffers ingepakt en de camper opgeruimd. Daarna hebben we ingecheckt bij het hotel, welke we een aantal dagen van tevoren hadden geboekt. Omdat wij in de ochtend aankwamen was de kamer nog niet beschikbaar. Wel konden wij onze koffers in het hotel achter laten en zijn we de camper terug gaan brengen. Na het inleveren van de camper hebben een wandeling van zo’n 25 minuten terug naar het hotel gemaakt en konden we naar de kamer. Onze kamer heeft twee comfortabele 1,40 meter bedden. In de middag zijn we nog in de lagoon (openbaar zwembad aan de zee) gaan zwemmen en in de avond naar de night market en uit eten geweest. Wat zullen we lekker slapen vannacht en morgen gaan we beginnen aan de lange, 36 uur durende, terugreis naar Nederland. Tot snel!

Groetjes Joris en Glenda